Komin do kotła gazowego jest wymagany w zależności od rodzaju urządzenia oraz sposobu odprowadzania spalin. Tradycyjne kotły gazowe (tzw. atmosferyczne) wymagają podłączenia do komina wentylacyjnego lub dymowego, który skutecznie odprowadzi spaliny na zewnątrz budynku. W przypadku nowoczesnych pieców stosuje się systemy typu „rura w rurze”, które nie zawsze muszą być podłączone do klasycznego komina. Niezależnie od rodzaju instalacji, system odprowadzania spalin musi być zgodny z przepisami prawa budowlanego i normami bezpieczeństwa. Przeczytaj szczegółowe informacje o tym, czy kocioł gazowy wymaga komina, a jeśli tak, to kiedy.
Komin do kotła gazowego – czyli jaki?
Komin jest częścią budynku służącą do odprowadzania na zewnątrz nieruchomości produktów ubocznych w postaci spalin i skażonego powietrza, wytwarzanych podczas zużycia paliwa. Może być wolnostojący, zainstalowany wewnątrz domu, jak również przylegający do jednej ze ścian fasady budynku. Występuje w formie murowanej, betonowej oraz jako konstrukcja stalowa, w której umieszczone są pionowe przewody spalinowe.
Komin do kotła kondensacyjnego
Kotły gazowe kondensacyjne – w odróżnieniu od innych konstrukcji kotłów gazowych – korzystają nie tylko z energii wprowadzanej do nich wraz z paliwem, lecz także z tzw. ciepła spalania. Spalanie gazu (ziemnego, jak i płynnego) generuje bowiem powstawanie wody w postaci pary wodnej, która jest jednym z produktów reakcji spalania. Jej wykroplenie się powoduje odzysk ciepła utajonego i ochłodzenie produktów spalania. Powstałe w tym procesie produkty spalania – czyli dwutlenek węgla, tlenki azotu, tlenki siarki, tlenek węgla – muszą zostać usunięte poza pomieszczenie kotłowni, na zewnątrz budynku.
Warto pamiętać, że przy spalaniu zupełnym dobrej jakości gazu ziemnego wraz z odpowiednią ilością nadmiaru powietrza – zawartość tlenku węgla i siarki jest śladowa lub nie występuje w ogóle. Jeżeli kocioł gazowy dostaje niewystraczającą ilość tlenu do spalania, wówczas następuje proces spalania niezupełnego. Jest to bardzo niepożądane i niebezpieczne zjawisko, które prowadzi do wytworzenia tlenku węgla zwanego „czadem”. To bezwonny, bezbarwny i niedrażniący gaz. Toksyczne działanie czadu wynika jednak z jego większej od tlenu (250-300 razy) przyswajalności do czerwonych krwinek. Skutki zatrucia tlenkiem węgla są powszechnie znana – bardzo niebezpieczne.
Kocioł gazowy a odprowadzanie spalin – rodzaje kominów
W każdym budynku, w którym ogrzewanie bazuje na wykorzystaniu kotła grzewczego lub kominka, musi być zamontowany odpowiedni system kominowy oraz wentylacyjny. W związku z tym budowa komina jest koniecznością. Ze względu na rodzaj wykonywanej pracy można je podzielić na kilka rodzajów.
We wszystkich instrukcjach instalacji renomowanych producentów urządzeń grzewczych – takich jak Vaillant – podane są systemy kominowe, z jakimi może pracować dany kocioł gazowy. Przykładowo, oznaczenie C93(x) informuje o systemie spalinowym koncentrycznym do urządzeń z zamkniętą komorą spalania ‘C’. Symbol (x) oznacza, że wszystkie elementy przenoszące spaliny są omywane powietrzem do spalania (zwiększona szczelność przewodów). Oznaczenie bez (x) jest z kolei stosowane dla jednościennej rury spalinowej. A symbol B53(p) informuje o systemie spalinowym do urządzeń z otwartą komorą spalania ‘B’ do pracy w nadciśnieniu (p). Pierwsza cyfra przy literze oznacza jeden z ośmiu systemów odprowadzania spalin, cyfra druga – miejsce usytuowania wentylatora lub jego brak.
Wyróżniamy ponadto dwa podstawowe rodzaje kominów do kotła gazowego:
- kominy pracujące w podciśnieniu – funkcjonują dzięki różnicy ciśnień wytwarzającej się pomiędzy wlotem spalin a wylotem komina, w wyniku której powstaje w nim siła wyporu, tzw. ciąg kominowy, samoczynnie zasysający produkty spalania i usuwający je na zewnątrz;
- kominy pracujące w nadciśnieniu – ich instalacje spalinowe to zespół elementów podłączonych bezpośrednio do urządzenia grzewczego, które wyposażone jest w mechaniczny wentylator, wytwarzający w przewodzie takie nadciśnienie, aby możliwe było usunięcie produktów spalania na zewnątrz budynku.
Wentylacja do kotła gazowego i doprowadzanie powietrza
Doprowadzenie powietrza do kotła CO z zewnątrz zlokalizowanego najczęściej w podziemnej kondygnacji realizowany jest przez tzw. zetkę. To blaszany kanał wyprowadzony na zewnątrz ponad poziomem terenu, który wewnątrz kotłowni ma wylot umieszczony nisko nad podłogą. Takie tradycyjne rozwiązanie doskonale funkcjonuje przy użytkowaniu kotłów gazowych z otwartą komorą spalania, gdyż strumień powietrza zewnętrznego kieruje się bezpośrednio do niższej części pomieszczenia, co ułatwia też cyrkulację powietrza wewnątrz kotłowni. Zgodnie z europejską klasyfikacją kotły gazowe pobierające z pomieszczenia powietrze potrzebne do spalania to urządzenia typu B.
Inaczej wygląda sytuacja z kotłami z zamkniętą komorą spalania. Takie urządzenia klasyfikowane są jako typ C. W przypadku kotłów typu C stosuje się systemy powietrzno-spalinowe (SPS). Mogą one mieć bardzo dużo różnych sposobów odprowadzenia spalin i dopływu powietrza. Kocioł gazowy z zamkniętą komorą spalania ma wentylatory umieszczone na wylocie spalin z urządzenia lub wentylatory wspomagające pracę palników. Pokonują one jednocześnie opory dopływu powietrza, jak i odprowadzenia spalin.
Najczęstszym rozwiązaniem podczas instalowania kotłów z zamkniętą komorą spalania jest dopływ powietrza realizowany przy użyciu dwuściennych rur powietrzno-spalinowych wyprowadzonych ponad dach budynku lub przez jego ścianę przy mocy nominalnej kotła gazowego nieprzekraczającej 21 kW. Takie kotły mogą być instalowane również w innych pomieszczeniach, w których jednak trzeba zapewnić odpowiednią wentylację. W przypadku dopływu powietrza za pomocą rur koncentrycznych należy zwrócić uwagę na wymagania producenta kotłów co do ich długości i przebiegu.
